Vandaag is een moment aangebroken dat ik lang heb uitgesteld. Ik ga voor het eerst sojamelk kopen en drinken.

Ik heb het uitgesteld omdat ik een regelrechte schijterd ben met het uitproberen van nieuw eten of drinken. Ik ben bang dat ik over mijn nek ga, een terechte angst overigens, waardoor ik eten waarvan ik alleen al het vermoeden heb dat het op mijn kokhalsreflex werkt, mijd. Maar goed, een ware superheld gaat de confrontatie aan met zijn angsten. Dus ik heb het erop gewaagd!

Waarom? Nou, voor een glas koeienmelk is een koe nodig. En die koe die schijt iedere dag liters stront (ongeveer evenveel als twee dozijn mensen) en slobbert 100 liter water per dag. Voor een liter melk is 5000 liter water nodig.

Ik kan ook nog wel vertellen hoeveel koeien eten en wat al hun boeren en winden met ons milieu doen, maar jullie snappen het punt: de massaproductie van melk is niet fijn voor moeder aarde.

Wat ik misschien nog het meest schrijnend van de melkproductie vindt, is de toestand van de koeien zelf.

Veel mensen denken (en hopen) dat de productie van zuivel niet nadelig is voor de koe. Ze geloven dat koeien vanzelf en met plezier melk geven. Jammer genoeg is dat niet correct. Om de melkproductie op gang te houden, moeten koeien constant bezwangerd worden met kalfjes als “bijproduct” die in het slachthuis belanden.

Ook het hoge productieritme van melk drukt zwaar op de koe. Lees hier een stukje van de website Melk hoeft niet:

In 1940 produceerde een melkkoe gemiddeld 3000 liter melk per jaar. In de jaren tachtig steeg de hoeveelheid tot 4940 liter per jaar. Tegen 1995 gaf één koe al 6300 liter per jaar. Momenteel produceert ze gemiddeld 8000 liter per jaar. In haar piekperiode produceert ze tien keer meer dan ze zou nodig hebben om haar kalf te voeden.
In The Welfare of Dairy Cattle vergelijkt professor John Webster de prestaties van de melkkoe met een mens die dagelijks zes uur per dag zou hardlopen. De dieren kunnen het enorme energieverlies nauwelijks compenseren via de voeding, ook al krijgen ze onnatuurlijk eiwitrijk krachtvoer toegediend zoals graan, soja en vismeel.
Door dit hoge productieritme lijden de koeien frequent aan pijnlijke ziekten zoals slepende melkziekte, klauwontstekingen en kreupelheid, uierontsteking en vruchtbaarheidsstoornissen. Mastitis, maar ook kreupelheid vormen een ernstige bedreiging voor het welzijn van de melkkoe.

Nu komt in steeds meer onderzoeken naar voren dat ons lijf ook niet zo blij wordt van grote hoeveelheden melk. In landen waar het minste zuivel geconsumeerd wordt, komt het minst aantal botbreuken voor. Ook wordt een hoge zuivelconsumptie in verband gebracht met aderverkalking, Diabetes I, de ziekte van Crohn, ontsteking van de alvleesklier en eierstokkanker. Een beetje matigen met je melkconsumptie kan dus geen kwaad.

Zelf vind ik het wel eens tijd om een alternatief te proberen. Sojamelk is volgens Milieu Centraal een gezonde en meer milieuvriendelijke optie. Het is volledig plantaardig en je drinkt een product dat anders aan de koe gevoederd zou worden. Je vermindert hiermee zo’n drie stappen in een productieproces.

Uiteraard kleven er ook nadelen aan sojamelk, maar zolang ik het met mate consumeer, wegen voor mij de voordelen op het gebied van milieu, gezondheid en dierwelzijn hier tegenop.

Tijd om deze plantaardige melk te proberen. Eerst maar eens een kopje koffie met sojamelk…

Koffie met sojamelk

Tot mijn grote opluchting smaakt dat hartstikke lekker. Het is wat zoeter dan koeienmelk, waardoor het lijkt alsof er een vleugje vanille in mijn koffie zit.

Nu ben ik klaar voor de grootste proef: mijn geliefde cornflakes met sojamelk.

Hierbij moet ik echt even wennen aan de wat zoete smaak van de melk. Helemaal met Honeyhitters is het iets te veel van het goede. Maar ik denk dat ik er wel aan kan wennen als ik minder zoete cornflakes eet. Is ook eigenlijk beter voor me. De sojamelk blijft!