Laatst stond er in mijn douche een opengeknipte fles conditioner, een intacte bijna lege fles conditioner, een bijna lege fles douchegel, een bijna lege tube van een of ander glansspul voor je haar, een volle fles douchegel en twee halfvolle flessen shampoo.
Niet iedereen zal dit snappen. Maar ik vind het moeilijk om restjes op te maken. Als mijn shampoo bijna op is, denk ik: net niet genoeg voor een wasbeurt. Of misschien wel. Maar dan moet ik heel hard knijpen, of de verpakking openknippen. Lastig, lastig. En voor ik het weet heb ik een nieuwe fles gepakt en vermijd dit dilemma. En zo blijft dat restje heel lang in de douche staan. Soms wel een half jaar.
Met etenswaren en drinken heb ik het ook. Potjes met nog drie zongedroogde tomaatjes, een pot met nog een likje currypasta met daarnaast een volle pot. Of een bodempje yoghurt in een pak waar ik geen raad mee weet. Ik laat deze restjes net zo lang staan tot ze vanzelf naar de prullenbak lopen.
Dat is natuurlijk best domme voedselverspilling. Daarom heb ik besloten mijn fobie voor bijna lege potjes aan te pakken.
Voor het dilemma van het bodempje yoghurt heb ik al een smakelijke oplossing gevonden. Gebruik het voor een smoothie! Ik kneep dat pak leeg boven de keukenmachine, gooide er een banaan, mango en een snufje kaneel in. En hopsa, ik had anderhalf glas aan vitaminen en calcium en wat er ook allemaal in mag zitten. Dit kan overigens ook andersom werken, bijna rot fruit kan hier prima in verwerkt worden.
Ik ga ook nog op zoek naar remedies voor het rode wijn bodempje en de drie zongedroogde tomaten. Keep you posted.
Geef een reactie