Voor degenen die Daad 21 gemist hebben, ik ben begonnen aan een online cursus EHBO, die ik af moet sluiten met een praktijkles. Vanochtend heb ik tijdens les 3 geleerd over de vitale functies, hartinfarct en verstikking. En dan zul je net 
zien dat tijdens de lunch het noodlot toeslaat. Deze keer was het niet Ryan Gosling, maar Robbert Pattinson die zichzelf in de problemen bracht.
Ik was een hapje eten met Rob. Zoals vanouds waren we voluit aan het praten en lachen. Maar ook aan het eten. Robert nam net gulzig een hap van zijn broodje falafel toen ik een goede mop maakte. Hij schoot keihard in de lach, en een stukje falafel schoot in zijn keel. Maar niet zo’n laf stukje, echt een brok!
Eerst begon hij naar lucht te happen, maar dat lukte niet. Hij greep naar zijn keel, hoesten lukte niet en ik hoorde alleen maar een gierend piepend geluid wat zijn ademhaling moest zijn. Duidelijk een geval van ernstige luchtwegbelemmering, ofwel stikken. Eerst belde ik 1-1-2.
Toen ging ik achter Robbert staan, sloeg beide armen om het bovenste gedeelte van zijn buik en plaatste mijn vuist tussen borstbeen en navel. Ik liet Rob licht naar voren buigen, zodat het blokkerende stukje falafel bij het losschieten uit de mond zou komen en niet dieper in de luchtweg zou zakken.
Vervolgens trok ik mijn vuist schuin omhoog naar me toe. Ik gaf vijf buikstoten om te zien of het stukje los zou schieten. Vooralsnog had het geen effect. Rob begon steeds blauwer te zien en doodsangst stond in zijn ogen.
Ik wisselde vijf buikstoten af met vijf ferme slagen tussen zijn schouderbladen. Hij leek zijn bewustzijn al te verliezen toen ineens, bij de zoveelste buikstoot als een komeet het stukje falafel naar buiten vloog. Als in slowmotion zag ik het stukje door de lucht zweven en landen op een tafel van een paar tienermeisjes. Ik zag dat één van de chicks het stukje in een servetje wikkelde en snel in haar tas deed. Ach, wat mensen wel niet willen van beroemdheden.
Ik was allang weer blij dat Rob weer kon ademen. Pas na een half uur kon hij weer een beetje normaal praten. Hij zei: “Well, that was a pretty intense sandwich”. Godzijdank, hij was weer de oude.
Geef een reactie