Vandaag heb ik de omgekeerde vandaal uitgehangen.
In plaats van stiekem het ventiel eraf draaien en de band leeg laten lopen, gaf ik verlepte banden een verjongingskuurtje.
Op klaarlichte dag sloop ik door de straten speurend naar fietsen in nood.
Ik heb zelf eigenlijk een enorme hekel aan banden oppompen en dus ik laat het altijd veel te ver komen. Dat je niet meer normaal een stoep op kan fietsen zonder een slag in je wiel te maken.
Als mijn vader langskomt pomp ik ze soms even snel op, omdat ik bang ben op mijn kop te krijgen. Ja erg he. ‘Donders! Rachel van de Pol, dit kan ECHT niet!’ En hij heeft natuurlijk helemaal gelijk. Want als ik die banden eenmaal hard heb, fiets ik weer als een razende.
Dus ik bedacht: hoe relaxed zou het zijn als ik op een dag mijn fiets pak en mijn banden op magische wijze opgepompt zouden zijn?
Dat wonderlijke moment hebben straks drie mensen in mijn buurt. Op de foto zie je het misschien niet heel goed, maar ik heb toch echt goed mijn best gedaan!
Banden oppompen van vreemde mensen is altijd leuk!
Zeker als ze nog op de fiets zitten, altijd goed voor een praatje. De lokale afdeling van de Fietsersbond Utrechtse Heuvelrug doet het al enkele keren per jaar in de winkelstraten of bij de supermarkt. De reacties van mensen zijn fantastisch, zeker als ze eerst niet begrijpen wat je van ze wilt.
Ha Herbert, wat leuk! Ik hoop dat ik jullie dan een keer tegenkom. Geloof me, ik zal geen moment aarzelen mijn banden aan jullie deskundige handen over te laten!
Leuk! Doe dan gelijk een paar druppels smeermiddel op de kettingen. Het geknars van de kettingen doet vaak pijn aan m’n oren!