Daad 224: Stiekem onkruid wieden
Het eerste wat mijn moeder doet als ze in de tuin van mij of mijn zussen komt, is onkruid verwijderen. Zelfs als ik denk dat mijn plantenbak er netjes bij ligt, dan weet zij nog wel wat te vinden. Nu vindt lang niet iedereen onkruid wieden zo'n leuk klusje als moeder Truus. Dus ik [...]
Daad 223: Positief nieuws zoeken met verstandelijk beperkten
Vorige week zaten zaten we nog in het holst van de tempels van de Maya's. Vandaag gingen we de kranten doorspitten met de deelnemers van Kunst, Media en Cultuur. Een actitviteit van De Wilg, een vrijwilligersorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Eerst bespraken we wat het grootste nieuws van de afgelopen weken was. [...]
Daad 222: Een duurzame basis gelegd
Onmisbaar in de garderobe: een simpel wit of grijs shirt. En ik had beide nodig. Ja. Nodig. Hoe kun je dit soort items het meest heldhaftig aanschaffen? Tweedehands is niet zo'n goed idee. Basiskleding wordt meestal compleet afgedragen met grote kans dat er okselrot (zodra een shirt in aanraking met je okselwarmte komt, gaat het stinken) in [...]
Daad 221: Ik denk aan je
Het was het eerste wat ik dacht na de overweldigende hoeveelheid reacties op de oproep om Sikko een verjaardagskaartje te sturen: waarom bestaat hier niet een soort site voor? Als 12.000 mensen de moeite nemen om Sikko een verjaardagskaartje te sturen, dan willen ze vast ook wel naar andere mensen die een hart [...]
Daad 220: Zal ik dat even voor u tillen?
Ik stond in de rij om op de trein naar Groningen te stappen. Voor me zag ik een enorme tas met een Indonesisch vrouwtje er vandoor gaan. Waarschijnlijk was haar zicht ook niet al te best door de veel te grote zonnebril die op het puntje van haar neus lag. Het menselijke torentje [...]
Daad 219: Verzorgend ontbijtje met havermout en stroop
Toen ik zo'n tien jaar was en mijn oma nog leefde, zag ik bij haar in huis overal zeepjes liggen. Die hadden zo'n scherpe geur. Als je er te lang aan rook, deed je neus pijn. Tegenwoordig heeft bijna niemand meer een zeepje bij de wasbak liggen. Laat staan dat iemand zich nog [...]
Daad 218: Mag ik met jou meereizen?
Het was een uurtje of tien 's avonds op station Amersfoort. Een jonge vrouw liep op me af. Ze hield stevig de hand van een jochie rond de acht jaar vast. "Zou ik misschien met jou mee kunnen rijden?" vroeg ze. Ze had via een speciale actie van de NS een kaartje gekocht [...]
Daad 217: Een World Shaker geworden
"Word ik weer misbruikt voor een heldendaad?" vroeg jarige Tineke. "Tuurlijk! Hier is je wereldreddende cadeau." Ik overhandigde een klein pakketje. "Het is een armbandje waarmee je de millenniumdoelen steunt. Kijk, ik heb -m ook!" Nu shaken Tineke en ik samen de wereld. Hoe een armband dat doet? Lees het hier: [title size="1 to [...]
Daad 216: Geschiedenisles voor verstandelijk beperkten
Ik zou eigenlijk gaan Stylen en Pimpen bij De Wilg, dat is een vrijwilligersorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik had mijn vingers al gestretched voor het sieraden maken en gegoogled wat loomen is. Maar toen was er een vrijwilliger tekort voor de activiteit van Media, Kunst en Cultuur. Ze gingen het [...]
Daad 215: Wilt u zitten?
Een regelrecht klassiekertje uit het boek der heldendaden: opstaan voor de mensch die minder makkelijk staat dan jij. Het hele jaar had de gelegenheid zich nog niet aangediend om een oudere uit de sta-nood te helpen. Tot vandaag, toen op vijf uur slaap na een dag werken vechtend tegen de moeheid in de trein, tevreden [...]