Ik weet niet waar ze vandaan kwamen. Ergens uit het Midden-Oosten gok ik, maar verder kwam ik ook niet. Vijf mannen van rond de zeventig jaar.

Voor het opstapje van de trein stonden ze druk te hijgen en te puffen met hun koffers. Ze waren de jongste niet meer en hadden allemaal een dikke buik. Dus ik besloot een handje te helpen. Ik pakte een paar koffers op en tilde ze naar binnen.

Ze moesten denk ik  even wennen aan het idee dat een chick hun koffers aan het tillen was, want het viel stil en hun ogen werden groot.

Maar al snel zagen deze Bourgondiërs de voordelen en zeiden ze ‘Thank you! Thank you! Very nice. Thank you!’ En bij het uitstappen weer: ‘Thank you strong lady!’

En zo had ik heldendaadje nummer 113 op zak.