Vanochtend was ik met een vriend aan het appen. En ik noemde iets over verkiezingen van de EU. Vervolgens kreeg ik dit appje terug:
Rachel van de Pol, jij hebt mij met deze herinnering ervan behoed om voor het eerst van mijn leven mijn stemrecht NIET te verzilveren!
Toen dacht ik: er zijn natuurlijk nog veel meer mensen die wel willen stemmen, maar het gewoonweg vergeten. Daarom heb ik vandaag als lopende herinnering gefunctioneerd.
Op het station hoorde ik een jongen achter me zijn vriendin bellen met de vraag of zij voor hem wilde stemmen. Het werkte!
In de stationshal kwam ik nog deze verloren ziel tegen. Hij vloog me nog net niet om de hals toen hij mijn herinnering zag, maar het scheelde niet veel. Ook hij gaat nu zijn stemrecht verzilveren. Wat een held!
Ik stond nog even met de stemheld te kletsen toen ik erachter kwam dat de sticker op mijn rug en buik omstanders deed denken dat ik in de organisatie zat. Dus ik heb drie meisjes de weg naar het stemloket gewezen, en een ander meisje verteld waar ze het dichtstbijzijnde stemloket in haar buurt kon vinden.
Ook leuk waren de drie mannen die begonnen te juichen toen ze mijn lopende herinnering zagen en vroegen of ze op mij konden stemmen. Dat is iets te veel eer.
Daarna heb ik nog boodschappen bij de Nettorama gedaan. Hopelijk ben ik daar ook een geheugensteuntje geweest.
Ps. Deze blog zelf is natuurlijk ook een kleine herinnering. Als je nog niet hebt gestemd, ga dit dan als de bliksem doen!
Geef een reactie