Mijn favoriete weekend van het jaar was weer aangebroken: Ameland! Met een groep vrienden waarvan ik een groot deel ook echt alleen maar die paar dagen zie, steken we de zee over om vier dagen lang te feesten en te beachvolleyballen. Wat begon als een klein evenement met vijftig volleybalvelden is uitgegroeid tot een van de grootste beachvolleybaltoernooien van Europa. Ieder jaar beleven we legendarische avonturen waar we het jaar erop weer opgeblazen verhalen over vertellen: van stiekem over de heuvels van de golfbanen fietsen tot achterna gezeten worden door herdershonden tijdens een skinnydip avontuur en uiteindelijk een tetanusprik moeten halen omdat je je hand openhaalt tijdens hek klimmen (ik natuurlijk niet want ik vlieg over hekken). Ameland is gewoon geniaal.
Dit jaar moest ook nog eens heldhaftig aan de bak, ik geef toe geen makkelijke taak tussen het beachvolleybal en het dansen door. Maar het is me gelukt! Een verslag per dag:
Vrijdag: Chocolaatjes! Voor jou
Bij aankomst op camping Koudenburg waar we al zo’n negen jaar in dezelfde caravans zitten, heb ik de eigenaar een doosje Celebrations gegeven. Niet omdat het ontbijtpakket, een broodje kaas, ham, krentenbol, appel, pakje sinaasappelsap en een mars, dat al negen jaar hetzelfde is, zo lekker is. Ik bedoel, de broodjes zijn voorverpakt en houdbaar tot 2017. Dat lijkt verdacht veel op astronautenvoer. Ik heb hem ook geen kleinigheidje gegeven omdat de douchecabine lek. Maar gewoon, omdat de eigenaar heel aardig is. ‘Wat leuk!’, riep hij uit en nodigde mijn zusje en ik uit voor een pilsje. Hopsa, Ameland was begonnen.
Zaterdag: Kibbelingbakjes rapen
Nachtelijk snacken gaat iets anders op Ameland. Niets geen Turkse pizza’s of broodjes shoarma, na het stappen eet je op Ameland kibbeling. Maar veel van die dronkaards gooiden de plastic bakjes gewoon van zich af in het zand. Dus ik heb om drie uur ’s nachts bakjes geraapt en ze in de prullenbak gegooid.
Zondag: Poging tot helpen met opruimen en oudjes leren twerken
Weet je hoeveel werk het is honderden velden in zand op te zetten en af te breken? Ik kan je zeggen: VEEL. Een groot deel van dit werk wordt gedaan door volleybalverenigingen die hiervoor een geldelijke vergoeding krijgen. Toen ik nog bij studentenvolleybalvereniging Protos speelde, heb ik ook een aantal jaar geholpen met dit zwoegwerk.
Ameland werd dit jaar geregeld door de vrijwilligers van Spaarnestad uit Haarlem en ik bood mijn hulp aan deze harde werkers aan. Maar al na vier zeiltjes van tenten afritsen en opvouwen, gingen ze eten. Dus die heldendaad was niet heel geslaagd. Ik was sowieso niet echt on fire die dag. Bovenop de milde kater was ik binnen één uur twee keer door een meeuw onder gescheten. Dus ik liet het er even bij.
Om de dag toch heldhaftig af te sluiten, hebben mijn zusje en ik die avond gedanst met oudjes en ze een paar moves van nu geleerd: twerken, shuffelen en shaken. Het is gewoon belangrijk dat ze up to date blijven met dit soort dingen. Gelukkig vonden ze dat zelf ook en schudden vol overgave hun billen heen en weer. Ik was serieus onder de indruk van de soepelheid van de heupen van deze pensionados.
Twee keer vol geraakt door meeuwenkak
Maandag: Gedoneerd aan de Reddingsbrigade
De helden van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij zijn harstikke nodig op het strand. Dat ondervonden mijn vriendinnen dit weekend aan den lijve toen ze de rode vlaggen hadden genegeerd en op een plek zwommen waar hun voeten en benen verwondden aan verraderlijke rotsen onder het water. Ook de stroming trok flink aan ze, maar gelukkig kwam er een knappe strandwacht die ze naar veilige wateren loodste. Dus toen ik bij het inleveren van de sleutel op de balie een bakje zag staan waar je donaties kon doen aan de KNRM, twijfelde ik geen seconde en heb er wat centjes in gegooid.
[…] happy a la Pharrel Williams mijn bed uit (geloof het of niet, maar ik ben nog steeds aan het herstellen van Ameland), maar in de geest van bovenstaand verhaal heb ik toch mensen op straat bewust aangekeken en naar […]