Een vriendin van mij Ilse is compleet dierengek. Ze is een tijdje vrijwilligster geweest bij een dierenboerderij waar ze een schaap geadopteerd had. Ook had ze een tijdje een geit onder haar hoede. En recentelijk heeft ze zich ontfermd over twee jonkies van konijnen van een vriendin van haar. Die had er alleen niet bij vermeld dat ze twee keer in de week gekamd moeten worden. Het zijn van die pluiskonijnen die in klittebollen met hooi en andere rotzooi transformeren als je dit niet doet.
Puck is een wildebras
En nu zit ze letterlijk twee keer in de week met haar handen in het haar van Belle en Puck. Dus zei ze: ‘Ik weet nog wel een heldendaad voor je!’
Zodoende was ik vandaag klitten aan het wegwerken uit de haren van deze donderstenen. Je moet aan het begin van de vacht een plukje haar vastpakken, en dat voorzichtig borstelen. Anders doet het natuurlijk pijn. Ik wil ook nog steeds graag twee konijnen adopteren, dus nu kon ik goed oefenen met mijn konijnenskills.
Een korte broek is bij zo’n werkje niet zo handig, want ik zit nu onder de krassen van hun nagels. Vooral van Puck, want hij bleef niet zo rustig zitten. Zou ik trouwens ook niet doen, dus ik snapte hem wel. Belle daarentegen liet haar haren rustig uit de klit werken.
Als beloning kregen ze een wortel. Die eten ze dan zo uit je handen. Net alsof je een baby de fles geeft!
Een wortel voor Belle
Geef een reactie