Daar zat ik dan. Met veertig enorme units van bosbessenkoekjes. Alsof ik die ooit in mijn eentje weg zou krijgen. Vers zijn ze het lekkerst, dus ik moest snel handelen.
Ik besloot ze mee te nemen naar mijn afspraak met Sacha en Emiel van De Bovenverdieping en ze te trakteren. Zij vonden de koekjes zó smakelijk, dat ik dacht: waarom niet doorgaan met uitdelen? Ik was op dat moment toch al in het centrum van Utrecht. Van Betsies Kookwinkel tot De Groene Winkel, alle kneuterige tentjes kregen een koekje.
De twee mevrouwen op de foto hierboven waren zo enthousiast over mijn reuzenkoekjes dat ze me een Turks oog opspelden. Dat brengt blijkbaar geluk. En dat komt mooi uit, want ik let vaak niet zo goed op met oversteken. Nu heb ik daar een extra oog voor.
Na het uitdeelrondje was er alweer één bak zoetigheid op. Dat andere bakje krijg ik zelf nog wel leeg…
Knappe jongen die mij nu nog ongeluk bezorgt…
Geef een reactie