Een regelrecht klassiekertje uit het boek der heldendaden: opstaan voor de mensch die minder makkelijk staat dan jij. Het hele jaar had de gelegenheid zich nog niet aangediend om een oudere uit de sta-nood te helpen. Tot vandaag, toen op vijf uur slaap na een dag werken vechtend tegen de moeheid in de trein, tevreden met mijn zitplek lag in te dommelen, zag ik vanuit eenderde ooghoek een oudere man twee meter van me staan. STAAN. Met geen beschikbare zitplek om hem heen. Damn you opa!

Dus ik ben erop af geslenterd en heb hem mijn zitplek aangeboden. Natuurlijk ging hij vriendelijk knikkend op het aanbod in. En ik stond knikkebollend tegen zo’n paal. Maar goed, als het makkelijk was geweest om mijn plek af te staan, dan was het misschien ook geen heldendaadje geweest. Slapen en zitten kan altijd later nog.