Eerst herkende ik het niet als geld. Ik dacht dat het een snoeppapiertje was. Maar toen ik beter keek, zag ik het. Vijf euro voor het oprapen!
Terwijl ik het vond, was ik met mijn moeder aan de telefoon. ‘Kan ik weer gebruiken voor een heldendaad’, zei ik.
Ik vond het briefje op station Hilversum, dus onderweg naar Utrecht zat ik te dubben over wat voor leuks ik met vijf euro kon doen. Ik heb de volgende daden overwogen:
- In de handen drukken van een willekeurige voorbijganger
- Een verzoeknummer bij mijn favoriete accordeonspeler op het station indienen en als dank het gevonden briefje geven
- Op het raam van een kleine zo goed als failliete boekenwinkel plakken
- In een bakje van een snoepautomaat leggen met een briefje, ‘doe er wat leuks mee!’
Maar ik heb het allemaal niet gedaan, hoe grappig het me ook leek. Omdat dit nieuwsbericht van vandaag me niet los liet: Te veel oorlogen: Rode Kruis platzak. Nu is het Rode Kruis niet echt platzak, maar de potjes voor de meeste brandhaarden van nu zijn op. En je mag niet geld dat mensen gedoneerd hebben voor bijvoorbeeld een natuurramp, gebruiken om hulp te bieden in Gaza, Syrië of Irak. Logisch.
Nu vond ik dit al deprimerend nieuws. Maar het werd helemaal deprimerend toen we bij EditieNL waar ik onder andere voor schrijf, een enquête gingen voeren om erachter te komen of mensen het lastig vonden te kiezen waaraan ze moesten doneren, omdat er nu zoveel crisissen in de wereld zijn.
Dit waren de gemiddelde reacties op Facebook bij de oproep om de enquête in te vullen:
- ‘Niks, Nederland heeft het zelf nodig, eerst eigen volk dan maar eens kijken naar de ziele pietjes in het buiteland’
- ‘Ik doneer pertinent niet aan goede doelen. Het goede doel? Dat ben IK!’
- ‘Ik doneer geld aan mijn eigen hond. Meest perfecte doel.’
- ‘Aan me zelf, niks aan het buitenland, eerst eigen volk dan de rest’
Ik weet niet in welke situatie deze reageerders zitten, en wellicht moet ik ze ook niet als de gemiddelde Nederlander beschouwen. Maar ik vond het om te huilen. Want laten we eerlijk wezen: de gemiddelde Nederlander mag in zijn handjes knijpen van geluk als je kijkt in wat voor horrorfilm miljoenen vluchtelingen op dit moment leven. Ja wij hebben ook armoede. En ja, wij hebben ook ellende. Maar een beetje relativeringsvermogen lijkt me voor veel Nederlanders toch wel op zijn plaats. Helemaal als je ziet dat zelfs mensen die niets hebben, iets kunnen delen:
[youtube id=”https://www.youtube.com/watch?v=YD1VT7YRJ5I” width=”600″ height=”350″]
Dus ik geef het gevonden briefje van vijf euro aan de helden van het Rode Kruis. En het kan me weinig schelen dat 1/4 ervan blijft kleven aan bestuur, pr en met pech aan dictators of corrupte ambtenaren. De rest komt waar het hoort: bij medewerkers die met gevaar voor eigen leven mensen in nood proberen te helpen.
En ik ga er als ongeneselijke optimist gewoon vanuit dat degene die het briefje verloren heeft, geen zure pruim is en zich hier volledig bij aansluit.
(Y) Ik hou gewoon van superwoman.
Prachtig :D! Mooie column van je en goed van jou wat je deed maar ook van die ‘zwervers’ dat ze zoveel weggeven terwijl ze zo weinig hebben en wat krijgen. Precies die tekst die in beeld kwam zat in mijn hoofd :). Thanks voor de donatie, het Rode Kruis doet echt goed werk 🙂 in Nederland ook.
Goed gedaan Rachel 🙂
Ik ben blij dat jij juist wel verder heb gekeken dan onze eigen achtertuin. Laat je niet neerhalen door de reacties op het internet. Er is een bepaald gebied waar een bepaald slag volk komt waar je als wereldverbeteraar niet wilt komen. Ook onder die mensen moet het bewustzijn worden vergroot maar dat heeft misschien meer tijd nodig. Mijn hoop ligt bij de nieuwe generatie.
En wat betreft het blijven hangen van onze donaties, er is zeker nog wat te winnen qua het verliezen aan corruptie of fouten maar qua bestuur en marketing heeft Dan Pallotta een mooie TED-talk:
http://www.ted.com/talks/dan_pallotta_the_way_we_think_about_charity_is_dead_wrong , zeker even bekijken als je bezig bent met goede doelen
Succes verder met alles!
Mooi project, elke dag een goede daad doen. 🙂 Wel heb ik er een beetje moeite mee als iemand – of jij het nou bent of een politicus – die zelf zo te lezen niet weet wat armoede is en totaal niet in die situatie zit wel voor anderen gaat spreken en bepalen hoe die mensen zouden moeten reageren. Als ze geen geld weggeven deugen ze niet volgens jou, die indruk krijg ik althans of bedoel je het toch iets genuanceerder? Je kunt op heel veel manieren een verschil proberen te maken, en ook als je daar geen zin in hebt is dat je goed recht.
Dat er relatief veel geld blijft hangen bij goededoelenorganisaties en/of dat geld niet op de juiste plekken komt is een reëel probleem, mensen die dat willen omzeilen kunnen bv. kleinschalige projecten steunen waar ze persoonlijk bij betrokken zijn en ook zicht hebben op het hele traject, of ze kunnen anderen helpen zonder er iets voor terug te verlangen, etc.
Verder vind ik dat goededoelenorganisaties die vaak op vrijwilligers drijven een voorbeeld zouden moeten geven door hun directeur / bestuurders niet al te riant te belonen.
Ha Marjelle,
Dank voor je reactie. Ik bedoel het zeker genuanceerder. Ik weet dat ik in een gelukspositie zit dat ik überhaupt de tijd en de middelen vrij kan maken om iedere dag een “heldendaadje” uit te voeren. En ik snap heel goed dat een alleenstaande moeder in de bijstand geen briefjes van vijf die ze op straat vindt, aan het Rode Kruis gaat geven. Daarom schrijf ik ook: ik weet niet in welke situaties deze reageerders zitten.
Maar over het algemeen waren de reacties zo vijandig, vooral dat vind ik jammer. Het enige geluid dat eruit kwam was: ik eerst, dan de rest. Ik blijf erbij dat de gemiddelde Nederlander in een positie zit waarin die het zich kan veroorloven anderen te helpen.
Wat je ook zegt: je kunt op heel veel verschillende manieren helpen en daar hoeft lang niet altijd geld bij te komen kijken. Dat is ook precies wat ik met deze site wil laten zien. Met hele kleine dingen kun je al een verschil maken.
Maar nogmaals, het laatste wat ik denk is dat mensen niet deugen als ze geen geld geven.
Verder zijn er veel hulporganisaties die heel bewust en open bezig zijn met het salaris van hun directeur/bestuurder. Zo ook het Rode Kruis: http://www.rodekruis.nl/dit-zijn-we/organisatie/statement-salaris-directeur
Dat blijven lastige issues. Ja, 135.000 euro per jaar is nog steeds veel. Maar gezien de verantwoordelijkheid van zo’n functie ook weer niet buitensporig raar. Je wilt dat zo’n organisatie goed draait en ga je geschikte mensen vinden als je ze 50.000 per jaar biedt? Daar heb ik het antwoord niet op. Maar het is goed om erover na te denken wat nog schappelijk is.
Grtz Rachel
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Ja, ik kan me voorstellen dat je moeite had met die vijandige reacties. Gelukkig bedoelde je het een stuk genuanceerder. We zijn het in grote lijnen eens denk ik. Zelf ben ik ook een beetje allergisch voor uitspraken als ‘de gemiddelde Nederlander’ etc., die bestaat nl. net zo min als de gemiddelde vrouw. 😉 Vaak is het ook zo dat mensen met weinig geld ondanks dat juist meer geven dan mensen met geld.
Wat betreft die directeurssalarissen, dat ligt idd lastig en het Rode Kruis voldoet iig aan alle eisen die worden gesteld. Helaas betekenen riante salarissen niet automatisch dat je dan echt goede mensen krijgt. Er zijn zat directeuren weggegaan met gouden handdrukken en/of miljoenenbonussen boven op hun toch al exorbitante salaris nadat ze er een enorm zootje van hadden gemaakt.
Ik wil het wel doen, hoor voor die 50.000 euro per jaar. 😉
Verder nogmaals leuk initiatief, succes verder!