Twee dagen geleden kwam in het nieuws: ‘Taboe moet af van doggybag’.

De milieuorganisatie Natuur & Milieu heeft een onderzoek laten uitvoeren, waaruit blijkt dat veel mensen niet durven vragen om een kliekjeszak, omdat ze zich ervoor schamen. Ook zouden veel mensen niet van het bestaan van doggybags afweten.

Ik moet bekennen dat ik me hier wel in herken. Vooral bij grote porties laat ik best veel eten liggen, maar het zit totaal niet in mijn systeem om restjes uit een restaurant mee te nemen. Dat voelt toch een beetje raar. Waarom dat raar voelt kan ik niet uitleggen, dus moet ik concluderen dat het nergens op slaat.

“De doggybag past uitstekend bij de Nederlandse cultuur. 78 procent van de Nederlanders heeft een hekel aan voedselverspilling en 68 procent is opgevoed met de regel dat je altijd je bord moet leegeten”, zegt de milieuclub.

Om meer Nederlanders aan de doggybag te krijgen, deelt de organisatie 50.000 doggybags uit onder restaurants.

Dus toen ik met vriendinnen uit eten was bij De Markt en sommigen van ons de (mega lekkere!) pizza niet op kregen, hebben we al onze heldhaftige moed bij elkaar geschraapt en om een doggybag gevraagd. De serveerster reageerde hartstikke aardig en normaal. Zo’n zakje van de milieu-organisatie hadden ze nog niet, maar in plaats daarvan verpakte ze de resterende pizza in folie.

Maartje nam de pizza mee en heeft de volgende dag tijdens de lunch nogmaals ervan genoten.