Linda mijn collega zei gister tegen me: ‘Rachel, wat ben je stil’.
Als ik stil ben, kan dat meestal twee dingen betekenen: ik ben verdrietig of ik ben ziek. In dit geval was het -t laatste. Alleen wist ik dat nog niet. Ik voelde me gewoon niet zo lekker. Maar rond vier uur heb ik koortsig mijn biezen gepakt naar huis. Natuurlijk regende het keihard en had de trein vertraging. Want dat hoort op dat soort momenten. En dan hoor je als soundtrack dit op de achtergrond:
[youtube id=”https://www.youtube.com/watch?v=PXatLOWjr-k” width=”600″ height=”350″]
Ja, ik ben zo’n iemand die zichzelf heel zielig vindt als die ziek is. Maar ik weet het tenminste van mezelf, dus als ik dan uitgelachen wordt door mijn zussen (standaard) als ik de dramaqueen uithang (standaard), kan ik heel hard meelachen (als ik beter ben).
Maar goed. Nu lig ik nog steeds onder een dekbed. En wat doe je dan als zogenaamde held? Niet veel, want gelukkig kwam mijn collega Renske to the rescue met een kaars. Ja echt.
Ze heeft me een sojawaskaars van BsaB gegeven zodat ik een heldendaadje had. Zo’n sojakaars brandt drie keer zo lang als een gewone kaars en ook veel schoner. Sojawas is namelijk biologisch afbreekbaar, vrij van chemicaliën en milieuvriendelijk. EN er zitten geen dierlijke bestanddelen in, zoals bij de meeste gewone kaarsen. Oh ja, en BsaB creëert ook eerlijke werkgelegenheid in Thailand. En hij ruikt lekker!
Wat een kaars al niet kan doen.
Bedankt Renske voor het schenken van deze relaxte heldendaad!
Geef een reactie