Vroeger als je op vieze ramen met je vingers schreef -meestal iets literairs als ‘wie dit leest is gek’- zei mijn moeder: ‘Gekken en dwazen, schrijven op deuren en glazen.’ Maar daarna vertelde ze dat dit vroeger ook deed met haar zussen, dus heel veel indruk maakte dat niet.

Nu ik groot en volwassen ben zal ik niet zo snel meer op andermans ramen kliederen. Maar met mijn eigen raam mag ik doen wat ik wil… Want die is van mij. VAN MIJ!! *schalt heksengelach

Met een setje raamstiften (geen zorgen mam, eenvoudig te verwijderen met water) heb ik mijn ramen ondergeklad. Maar dan op een heldhaftige manier zodat voorbijgangers er ook nog wat aan hebben.