Collectanten geef ik altijd. Maar mensen aan de deur die donateurs werven, daar kun je gewoon niet altijd ja op zeggen. Dan raak ik blut. Nou ja, bijna blut dan. Ik probeer aan maximaal twee organisaties maandelijks te geven.

Maar nu heb ik dus besloten iedere dag een heldendaad te doen. En dan staat er iemand van de Hartstichting voor de deur, die ook nog eens heel aardig is.

Karl heet hij. Toevallig raakten we in gesprek over het redden van de wereld, je weet wel, the usual. Hij bleek voor Nudge allerlei heldendaden uitgevoerd te hebben en had nog goede tips voor me. Nu ging Karl een paar maanden backpacken met zijn vriendin.

Hoe kon ik zo’n superheld weigeren? De donatie was ook nog eens voor onderzoek naar biomarkers. Voor de niet-nerds onder ons: onderzoek naar heel veel verschillende eiwitten en genen die mogelijk duiden op hartfalen. Vertaald: hartfalen eerder opsporen.

Check het filmpje: (Pssst! Ligt het aan mij of zit de dokter in het filmpje aan de (wel heel raar getekende) boezem van Thea?)

[youtube id=”https://www.youtube.com/watch?v=7as7rseLcFw” width=”600″ height=”350″]

Het komt er op neer dat ik nu maandelijks ook aan de Hartstichting doneer. Zes euro en eigenlijk kan ik dat prima missen. Mijn vader had afgelopen jaar ook hartproblemen, dus dit onderzoek gaat me (ja ja, daar komtie) extra aan het hart.

Ps. Karl, heel veel plezier in Australië en verspreid het heldendom onder die kangoeroes!