Daad 2 – Een plastic hero worden

Mijn afvalbeleid is nog niet van superheldwaardig niveau. Ik scheid glas en papier, maar plastic, daar was ik even mee gestopt. Waarom weet ik niet. Waarschijnlijk uit gemakzucht.

Ik ben een paar maanden geleden verhuisd naar Lombok en wist (nog) niet waar ik zo’n grote oranje bak kon vinden om mijn plastic in te gooien. Maar dat is natuurlijk geen excuus om het niet te doen.

Plastic scheiden is the bomb. Van één plastic flesje kan een 60W lampje 6 uur branden.

Het is hoog tijd om weer een plastic hero te worden! Want plastic scheiden is the bomb. Van één plastic flesje kan een 60W lampje 6 uur branden.

Nu heb ik deze informatie van de website van Plastic Heroes, dus misschien is zes uur wat overdreven. Dat weet ik niet. Maar ook al zou een lampje er vier uur van kunnen branden, dan is het al waard om je plastic waterflesjes, verpakkingen, shampooflessen en tasjes te verzamelen.

Waar ik ook op deze website achter kwam: chipszakken mogen niet bij het plastic afval, want die zijn van verschillende materialen gemaakt. Dus die heb ik nog uit mijn eerste lading plastic gevist.

Toen ik op weg wilde naar een plastic container, werd mijn queeste gelijk gedwarsboomd door gebrekkige informatievoorziening van de gemeente Utrecht. Ik kon werkelijk nergens een kaartje online vinden met locaties van inzamelpunten. Op de site van Plastic Heroes stond bij de gemeente Utrecht alleen het volgende vermeld:

Bij andere gemeentes krijg je  informatie over locaties en ophaalbeleid, maar bij Utrecht helemaal niets. Ik snap daar weinig van. Wat is tegenwoordig de moeite om een kaartje aan te maken met alle locaties van inzamelpunten? Nu moeten inwoners maar gissen waar ze hun plastic afval kwijt moeten.

Het kwam aan op mijn instinct en richtingsgevoel. Kansloos verhaal dus.

Een ambtenaar met een beetje mensenkennis kan zich ook wel indenken dat de gemiddelde Nederlander dan al snel denkt: laat maar!

Nu had ik een missie en liet ik me niet zo snel uit het veld slaan. Het kwam aan op mijn instinct en richtingsgevoel. Kansloos verhaal dus. Een stoel heeft nog een beter intern kompas dan ik.

Ik dacht een keer een oranje bak bij de Gamma gezien te hebben. Dus daar fietste ik heen met mijn twee zakken plastic. Helaas was het een inzamelpunt voor kleding. Ik besloot de hulp van mijn medeburgers in te schakelen. En na wat navraag kwam ik er eindelijk achter waar het oranje baken van recycling zich bevond. Bij de Nettorama!

[googlemap address=”Groeneweg 50, Laan van Nieuw Guinea-Spinozaplantsoen, Utrecht.” height=”300px” coordinates=”” zoom=”15″]

De voldoening van het plastic in de container kieperen was nog groter na mijn uitputtende zoektocht.  Helemaal als je weet dat al die plastic verpakkingen straks weer verbouwd worden tot jerrycans, truien, speelgoed en weet ik veel wat nog meer.

Als extra goede daad heb ik een wat gezette Marokkaanse meneer erop gewezen dat een voetmat niet in de oranje bak hoort. Hij bood zijn excuses aan en stelde zich voor als…Bruce Lee! Hij werkt als chefkok bij een amateurtheater en vond het een goed idee om een keer samen te werken. Dus wie weet komt hier nog een nieuw heldenavontuur uit!