Ook een superheld heeft wel eens een dagje rust nodig. En dan is een sidekick wel handig. Ik bedoel Batman had Robin, Loïs Lane hielp Superman wel eens een handje mee en in dit geval kon ik een steentje bijdragen.
En ja dan kom je erachter dat het allemaal zo eenvoudig niet is. Een heldendaad bedenken, uitvoeren en ook nog eens schrijven. Afijn het begon vanochtend met het bedenken en ik liep een beetje vast. Mijn collega’s hielpen me met een aantal goedbedoelde adviezen (‘anders haal je nog een rondje koffie’ of ‘was mijn auto maar’), maar uiteindelijk bracht het koude weer buiten me op het idee. Mensen blij maken met warmte.
Nou moet ik eerlijk bekennen dat ik een enorme koukleum ben. Ik ben een fervent aanhanger van thermo ondergoed (blijkbaar is dat niet sexy, maar who cares het is warm) en fleece dekens zijn misschien wel de beste uitvinding ooit. Maar toen ik de Blokker inliep, bedacht ik wat anders. Want wie denkt nog steeds niet met heimwee naar vroeger dat je thuis je bed inkroop en je moeder had een warme kruik neergelegd. Het beste ooit. Kruiken dus.
Net toen ik thuiskwam zette mijn nieuwe overbuurmeisje haar fiets tegen de muur buiten aan. ‘Woon je hier ook’, vroeg ik. ‘Ja’, zei ze, ‘ik woon op 92 4.’ ‘Wat leuk dan zijn we buren’. Nadat ik haar had uitgelegd wat ik aan het doen was en of ze ook een kruik wilde, werd deze erg enthousiast ontvangen. Zij bleek een collega koukleum te zijn en ja dan is zo’n kruik een absolute levensbehoefte.
Na onderweg naar de supermarkt een aantal andere mensen te hebben aangesproken, maar die geen last hadden van de kou, kwam ik in de Gall & Gall terecht. De collega naast de jongen die mij hielp zat bibberend haarzelf warm te wrijven. Deze overduidelijke signalen kon ik natuurlijk niet negeren. Toen ik de überblitse kruik tevoorschijn toverde kwam er een grote glimlach op haar gezicht. Ha weer een medestander gelukkig gemaakt.
Mink alias Robin
En nu ik thuis zit en deze blog aan het schrijven ben, besef ik me een tweetal dingen. Als eerste hoe ontzettend leuk is het om mensen op deze wijze blijer te maken met iets wat ze helemaal niet verwachten. Maar ook hoeveel tijd het kost om zo’n heldendaad niet alleen te bedenken en uit te voeren, maar ook nog eens er over te schrijven. Wat voor kanjer ben je dan als je dit al 323 dagen doet. Maakte ik al een buiging voor mijn superheld Rachel dan is die nog dieper geworden.
En nu kan ik bijna niet wachten tot ik op bed ga, want daar ligt uiteraard ook een warm kruikje op mij te wachten.
Geef een reactie