Daad 365: 365 heldhaftige oliebollen Nederland insturen

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen om gister te omschrijven. Voor mij was het een aaneenschakeling van hoogtepunten. Dus ik licht ze maar gewoon allemaal uit:

De neefjes van buurvrouw Bep en Ruud die glunderend met 50 oliebollen in plastic zakken voor mijn deur stonden
Roosmarie die maar liefst 130 dagen mee heeft gedaan met “de wereld redden” en gister ook naar het Neude kwam om oliebollen uit te delen. Wat een bijzondere ontmoeting.
Lieve Linda die het hele jaar mijn blog heeft gelezen en helemaal uit Breda kwam om mee te helpen met uitdelen. En ook nog eens een flinke portie oliebollen meehad. Hartverwarmend. Dat zowel Linda als Roosmarie kwamen maakte deze dag extra speciaal.
Wybe, die bij mij achterop de fiets zat naar het Neude, ervan af viel op zijn rug, maar niets mankeerde omdat de oliebollen als airbag werkte.
Mijn lieve collega’s Lonneke en Eveline die overdag oliebollen bij RTL hebben uitgedeeld.
De zelfgebakken heldhaftige appelflappen van stille held Linda Verhagen van RTL. En het mailtje van een collega die ik hierover kreeg:
‘Ik vind Linda echt een schat. Die zoekt nooit de spotlights op en maakt er geen stoere selfies van, maar heeft dus wel appelflappen staan bakken.
Dat soort helden zijn mijn lievelingshelden.’
Mijn lieve vriendin Marguerite die al anderhalf jaar aan het klussen is aan hun huis, gister ook weer. En toch de tijd heeft gevonden om zo’n 20 oliebollen uit te delen in Rotterdam.
Met zijn tienen op ons knieën op de Neude oliebollen op schalen leggen, bepoederen en heldhaftige kaartjes prikken. En een moeder met twee kinderen die uit nieuwsgierigheid naar ons toekwam en blij in de eerste oliebol met goede daad hapte.
Mijn grote zus Sara die ver van de groep als een soort campagneleider ikreddewereld.nl in Utrecht stond te promoten. ‘Rach! Rach! Ik heb weer twee mensen op je laten stemmen.’
Wybe die aan een groep toeristen uit India in het Engels ging uitleggen wat ikreddewereld.nl is. ‘She’s like, saving the world, but not really, but with little good deeds and that’s why we have oilballs.’ En dat ze net zo lang bleven staan tot ze het snapten.
Mijn ouders die apetrots stonden te vertellen over ikreddewereld.nl. ‘Kijk, dat is mijn dochter daar in dat Batmanrokje en die heeft 365 goede dingen gedaan! Oliebol?’
Mink die over elke oliebol zeker tien minuten deed zodat mensen wel echt goed snapten wat ze als ontvanger te doen stond in 2015. En zelfs als mensen geen oliebol wilden, hij ze in 2015 een goede daad liet doen.
Een man van rond de vijftig die een oliebol afsloeg. En ook alle heldendaden die mijn moeder en ik hem probeerden aan te smeren. Toen we kwamen bij het kaartje om vaker tweedehands kleding te kopen, vertelde hij dat dit niet nodig was en hij al genoeg kleren had. Hij was nu vooral bezig met het uitzoeken van de kleren van zijn vrouw, die was twee maanden geleden overleden. We condoleerden hem en wensten hem heel veel sterkte met de jaarswisseling. Een paar minuten laten liep hij nog een keer langs met een bos bloemen. ‘Voor mijn schoondochter gehaald, toch nog een goed daadje’, zei hij glimlachend tegen mijn moeder.
Mensen uit Antwerpen die vertelden dat zij een koelkast buiten hebben staan met restjes eten, zodat minderbedeelden die konden pakken.
Collega Renske die alles zo mooi op de foto heeft vastgelegd.
‘Zitten er rozijnen in?’
‘Ja’
‘Dan mag ik ze niet. Maar wat doen jullie eigenlijk?
Uitleg
‘Doe mij zo’n oliebol!!’
Lieve vriendinnetjes Ilse en Yvonne die afgelopen jaar zo vaak aanboden te helpen en er gister ook weer vol enthousiasme stonden. Jullie zijn de beste!
De groep als geheel waar het plezier van afspatte. Dat ik zelf eigenlijk vrij weinig hoefde te doen behalve kijken en me verbazen over het enthousiasme waarmee iedereen over het idee van iedere dag een goed daadje vertelde. En dat zij zich vervolgens weer verbaasden over de bereidheid van mensen op straat om open te staan voor deze boodschap van compleet onbekenden met schalen oliebollen met rare prikkertjes erin.
De champagne nadat alle oliebollen waren uitgedeeld. ‘Het is gelukt’, zei ik verbaasd terwijl de kurk uit de fles plopte. En toen moest ik huilen en kwam mijn grote zus me een dikke knuffel geven. En snikkend zeggen hoe trots ze op me was en dat ze zich dit jaar ging vervelen zonder Ikreddewereld.nl.