Ik liep over de Kanaalstraat langs de groententoko’s en ik zag een man de straat oversteken. Hij liet zijn aansteker op de grond vallen en liep door.
“Meneer, u laat wat vallen”, zei ik toen de man mijn kant van de straat had bereikt. Ik zag ook wel dat hij gewoon zijn afval op straat dumpte, maar ik dacht: ik probeer het vriendelijk.
“Ja”, zei de man. “Mijn aansteker was op. Ik heb hem kapot gegooid op straat.” Hij kwam iets dichterbij staan.
“Die kun je toch in de prullenbak gooien?” zei ik terug. Op dat moment had ik pas door dat afvaldumper gehuld in een lichtblauw glimmend trainingspak minimaal anderhalve kop boven me uitstak. Zijn gouden tand leek waarschuwend naar me te blinken, maar waarschijnlijk was dit weer een stukje Van de Pol-breinkronkel.
Ondertussen volgden een vader en vermoedelijk zijn zoon van de groentewinkel het gesprek.
“Dat doe ik later wel. Ik pak hem later wel op”, zei Goudtand. Hij zwaaide druk met zijn hand. Alsof dat de aansteker in de prullenbak zou krijgen.
“Uhm, ok. Mooi. Is het hier ook weer netjes.” Ik wist niets beters uit te brengen. Natuurlijk ging deze man dit nooit never doen.
Ik droop af, liep door en bedacht zoals altijd een minuut later wat voor geniale dingen ik had kunnen zeggen. Ik zag mezelf op een vuilnisbak staan terwijl een menigte zich om me heen verzamelde. Met gebalde vuist met daarin de kapotte aansteker zou ik roepen: “Dit nooit meer!” En dan zou iedereen gaan joelen!
Maar goed, zo heroïsch was ik nu eenmaal niet geweest. Het enige wat ik nog kon doen was teruggaan en zelf die aansteker oppakken en in de prullenbak gooien.
Dus dat wilde ik gaan doen. Ik liep terug naar de scene of crime, maar de aansteker lag er niet meer. De straat was weer schoon.
Ik weet niet wie ‘m uiteindelijk opgeruimd heeft. Misschien de groenteman en zijn zoontje, die medelijden met me hadden. Het gaat erom dat die aansteker in de prullenbak ligt.
Naar aanleiding hiervan ging ik een beetje googelen waarom ik me toch zo knullig voelde om iemand aan te spreken op gedrag dat in mijn ogen a-sociaal is. Uiteindelijk is het denk ik toch de angst voor een afwijzende reactie.
Nu las ik een goede tip: stel je eerst voor en ga een gesprek aan voor je met je vinger gaat wijzen. Klinkt ook wel logisch. Als iemand mij zonder zich voor te stellen aanspreekt op gedrag waar ik me geen kwaad van bewust ben, word ik automatisch ook wat defensief. Maar als iemand zich zou voorstellen en rustig zou uitleggen wat hem of haar stoort, dan zou ik er al meer voor open staan.
Nu vraag ik me sterk af of dit bij Goudtand geholpen had, maar je weet maar nooit. Mensen kunnen je verbazen…
De man kan zich inderdaad aangevallen voelen. Dat is dan maar zo. En wat wilde je bereiken? Dat de man de aansteker in de prullenbak zou gooien of dat de aansteker in de prullenbak zou verdwijnen.
De aansteker is in ieder geval op de juiste plek terecht gekomen.
Wat jou is overkomen met de goede ingevingen die een minuut te laat kwamen is die man wellicht ook overkomen. En de ingeving van goudtand zou kunnen zijn dat het niet zo handig was wat hij heeft gedaan. Ik weet zeker dat hij bij een volgende keer zich wel tweemaal bedenkt om iets op de grond te gooien. Dat heet vertrouwen.
En… ik ben weer trots op je. Ga zo door, nog maar 315 goede daden en we vieren weer oud en nieuw met heel veel vuurwerk… en heel veel… vuurwerkresten op straat. Dat is dan weer niet zo’n fijne gedachte… 🙁
Toch, één stuk afval minder op straat. En ik ben niet minder trots!! 🙂
Groetjes,
Ruud
Ruud, wat een fijne reactie. Een beetje inzichtelijk coachen na de heldendaad, haha.
Dank je:)
Ik ben inmiddels dagelijks met het fenomeen zwerfvuil bezig, ondanks dat zie ik het toch bijna nooit gebeuren, dat iemand iets op straat gooit, het gebeurt vrijwel altijd stiekem.
Maar toen ik het een keer zag gebeurde er dit:
http://www.kleanworldwide.nl/een-jongen-met-zijn-vriendinnetje/
Opgeruimde groet,
Peter
Ha Peter,
Wat een stoer verhaal. Geeft mij ook weer handvatten om beter met dit soort situaties om te gaan.
Ik ga je volgen en helpen. En ik weet dat het eigenlijk heel normaal is wat je doet, maar toch wil ik het even zeggen: Je bent de Captain Planet van Nederland:)
Grtz Rachel
Hoi Rachel,
Leuk stukje! 🙂 En naast het kortetermijneffect van de aansteker in de prullenbak, kan het ook best langetermijneffecten hebben dat jij zelf niet meekrijgt.
Toen ik nog zwaar puberend was, gooide ik al fietsend een blikje cola van me af dat ik net had leeggedronken. Een man haalde me in op de fiets en riep me na: “je verliest wat hoor”. Grappige was dat ik op dat moment stoer terugriep “nee hoor!” (ik kon ook even niets anders verzinnen). Ik ben ook niet teruggefietst om het blikje op te rapen, maar ik kon het voorval maar niet vergeten. Op de een of andere manier bereikte deze persoon me toch zodanig dat ik mijn gedrag daarop heb aangepast en geen vuil meer van me af heb gegooid. Het voorval staat me ook nog steeds helder voor de geest.
Een zinnetje, in het voorbijgaan geroepen kan lang meegaan 😉
Succes met je prachtige actie en website!
Groet! Tobias
Ha Tobias, rebel die je er bent;)
Superleuk dat je dit aan me vertelt. Voel ik me toch minder klungel!
Grtz Rachel