Ik koop vaak de verkeerde maat vuilniszak. Er zal wel een logisch systeem achter zitten, maar die moet ik nog leren. Ik weet nooit hoeveel liter ik moet hebben. Of wat voor model vuilnisbak ik precies heb.
Een te grote vuilniszak is niet zo erg, maar een te kleine, dat is écht irritant. Dan plakt zo’n vuilniszak tegen de rand en zakt langzaam naar beneden, zodat je niet eens de etensresten van je bord erin kunt schrapen.
Ja, jeetje, wat is het leven soms zwaar.
Grootte van plastic soup in de Grote Oceaan.
Maar het leed genaamd vuilniszak is nu over! Want ik heb vuilniszakken gekocht, zo groot dat ik er zelf in pas. Ok, ja. Ik geef het toe. Dat was weer een inschattingsfoutje van mijn kant. De echte redenen dat ik ze gekocht heb, is omdat ze niet van synthetisch plastic zijn. Deze ‘bodybags’ zijn 100 procent biologisch afbreekbaar.
Je kunt ze gewoon in de Nettorama kopen voor een redelijke prijs. Een rol is nog geen twee euro. Goede deal dacht ik.
Nu heb ik wel iets te vroeg gejuicht. Na het nader bestuderen van deze vuilniszakken kwam ik erachter dat ze eigenlijk alleen bedoeld zijn voor groente-, fruit en tuinafval. Ik mag er geen hete voedselresten in werpen en nat afval moet ik eerst uit laten lekken.
Vooralsnog werken ze prima, ze zijn nog niet weggecomposteerd in mijn afvalbak. Maar zodra er een plant uit de zak groeit, geef ik jullie een seintje!
Geef een reactie