Gisterochtend op weg naar RTL Nieuws zag ik op station Mediapark in de overkoepelende brug een man en vrouw zitten met een enorme kar met kleren, eten, paraplu’s, etc. Ik zag het wel, maar ook weer niet echt.

Dat ken je misschien wel, dat je ergens langsloopt en dan pas een paar minuten later doorhebt wat je gezien hebt. Ik was ook nog niet echt wakker.

Toen ik ’s avonds terugliep, was ik een stuk kwieker en had ik door dat het twee daklozen waren die met heel hun hebben en houden daar bivakkeerden. Ik besloot een praatje met ze te maken. Dat was best gezellig.

De vrouw zei dat ze vijf jaar in de buitenlucht slapen wel even genoeg vond en hoopte hier even een overdekte slaapplek te vinden, totdat de politie ze uiteindelijk weer zou wegsturen.

Ik beloofde dat ik ze de volgende ochtend een ontbijtje zou brengen. Maar ik bleef bij mijn vriend slapen en die had niets in huis behalve wat mandarijnen. En toen was de kiosk op het station ook nog eens dicht. Dus ze moesten het doen met vier mandarijnen, twee voor ieder.

Ze waren er evengoed heel blij mee. Ik denk dat de stemming er sowieso al goed in zat, want ze hadden hun eerste biertje achter de kiezen. De man was nog wel benieuwd hoeveel vitaminen hij hier precies mee naar binnen zou krijgen Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. “Meer dan je waarschijnlijk normaal binnenkrijgt”, zei ik.

De vrouw met de oranje trui, waar de mandarijnen overigens prachtig bij kleurden, had boeddhistische overtuigingen en zei dat wat ik gaf, naar me terug zou komen. Dus als het goed is, zullen vier mandarijnen een dezer dagen op mysterieuze wijze naar mij toe komen. Ik kan niet wachten!

Ps. Het dakloze paar gaf aan ook wel een keer een biefstukje met champignons te lusten. Dus als je toevallig in de buurt van station Mediapark bent en een biefstukje bij je hebt. Strijk dan over je hart, en bezorg ze de avond van hun leven:)

Ps. 2. Lees eens dit stukje dat ik via Chris Heijmans onder ogen kreeg:

Zeg eens hoi tegen een dakloze