Vorige week stuurde Anouk, een oud-teamgenootje van, het volgende bericht:
Hoi lieve Rachel,
Hoe gaat het met jou? Ik heb iets wat je misschien kunt gebruiken als goede daad, kwam ik tegen in de NOS-app: Stichting Parwin zamelt goederen in die vervolgens in een vrachtwagen naar Koerdische vluchtelingen worden gebracht. Je hebt waarschijnlijk je hele huis al grondig doorgespit voor een aantal eerdere goede daden maar misschien dat je nog wat spullen hebt liggen. Ik ga zo ook even door m’n kast struinen en alle bruikbare spullen in een doosje stoppen.
Ho ik was nog niet klaar..
Anouk
Ik wilde nog zeggen dat het zo gek is dat ik enerzijds denk; oh god ik moet er niet aan denken om nu in IS- of Ebola- gebied te zijn. Wat een chaos, wat een angst, wat vreselijk! Laat daar alsjeblieft geen bekenden heen gaan.
Mijn vader heeft het, in steeds serieuzere mate, over werken bij Artsen zonder Grenzen, en ik word al bang bij het idee dat hij naar bijvoorbeeld een Ebola gebied gaat, maar die mensen hebben wel hulp nodig en iemand moet dat doen. En het is altijd iemands geliefde die daar heen gaat en mensen helpt!!
En toen las ik over deze stichting op NOS.nl en toen dacht ik JA! Ik kan er niet naar toe gaan, maar ik kan wel proberen om het leven iets gemakkelijker te maken in een vluchtelingen kamp. Het wordt daar straks kouder, die mensen hebben hulp nodig, (warme) kleding, schoenen, knuffels alles.
Ik ga NU m’n kamer leegruimen, en daarna ga ik vrienden en familie vragen of ze nog spullen hebben die ze kwijt willen. En dan reis ik denk ik dit weekend af naar Bentelo om die spullen te brengen.
Nou ja, dat was mijn verhaal. Ik duik mijn kast in. Hopelijk tot snel! xxxx
Na het lezen van dit bericht snap je met wat voor persoon je te maken hebt. Anouk is een lief en grappig engeltje. En wie ben ik om een tip van zo’n fijne ziel in de wind te slaan?
Dus ik heb mijn hele kast opgeschoond. En ik moet zeggen dat het bij twijfel over het wel of niet weg doen van een kledingstuk, echt helpt te weten dat het naar mensen kan gaan die het een stuk harder nodig hebben dan jij.
Ik heb aardig wat truien weg gedaan van volleybal. Ieder jaar weer een nieuwe teamtrui van zaal- en beachvolleybal, dat tikt wel aan.
Ook kwam de breimanie van mijn moeder van pas. Die had een jaar dat ze iedere week met een nieuwe sjaal, muts of kol aan kwam zetten. Niet iedere brei-unit was even geslaagd, maar wel echt warm!
Nog twee broeken en twee paar schoenen erbij waarvan ik me niet meer kon herinneren wanneer ik die voor het laatst gedragen had. En nog een stel Bjorn Borg boxershorts. Die waren een tijdje heel hip, vooral dat randje ervan net boven je spijkerbroek uit laten piepen. Maar nu zit ik in een fase dat ik mijn ondergoed liever onder de spijkerbroek houd.
Oh ja, misschien heb ik ook nog wat spullen van exen meegestuurd. Een paar handschoenen, shirtje, muts, dat soort ongein.
Het pakket heb ik met een begeleidend bedankbriefje voor Parwin, oprichtster van Stichting Parwin, naar het volgende adres gestuurd:
Stg. Parwin
Morsmanstraat 23
7497 LB Bentelo
Heb ik je aangestoken met deze heldhaftige najaarsschoonmaak van je kledingkast? Mooi. Dan wens ik je bij deze succes met uitzoeken. Hopelijk gaat het wat gestructureerder dan bij mij.
Geef een reactie