​​Ik werk al een tijdje aan een prachtige nieuwe podcast die 4 november live gaat: Discomfort Zone. Je raadt het al, deze serie gaat over ongemakkelijke ervaringen, en hoe die helpen anders naar het leven te kijken.

In de podcast Discomfort Zone spreek ik met bekende en onbekende Nederlanders – Eveline Helmink, Liesbeth Kamerling, Hans Busstra, Angelique Houtveen en Onno Aerden – over ervaringen waarvan ze in eerste instantie dachten: hoe ben ik in hemelsnaam hier beland? Toch kwamen ze vanuit dit ongemak tot inzichten die meer betekenis gaven aan hun leven.

Ik moest leren stoppen met kloppen op dichte deuren, en weer om me heen leren kijken wat het leven voor me in petto heeft

Discomfort Zone voelt als het juiste project, met de juiste mensen en in de juiste tijd. Dat heeft ook een zeer persoonlijke reden. Ik weet uit ervaring dat je niet zomaar op een ‘spirituele’ ontdekkingsreis gaat. Achter alle zweverige gekte schuilen menselijke verhalen die gaan over de ups en downs van het echte leven. In mijn geval was dat het uitblijven van een broertje of zusje voor onze dochter Norah en de lastige weg naar Norah zelf toe, een harde confrontatie met de zogenaamde maakbaarheid van het leven en mijn conditioneringen. Hiermee bedoel ik de overtuigingen waar ik aan vasthield, die me pijn bezorg(d)en: dit is hoe een gezin eruit ziet, dit is hoe Norah gelukkig wordt, dit is wat mijn lichaam hoort te doen. Toen we afgelopen april besloten te stoppen met ons vruchtbaarheidstraject in het ziekenhuis, moest ik leren stoppen met kloppen op dichte deuren, en weer om me heen leren kijken wat het leven voor me in petto heeft.

Extreem ongemakkelijk en confronterend. Maar ook extreem effectief.

Onder aanmoediging van een goede vriend heb ik onder meer twee keer een Innerwalk gedaan. Hierbij ga je vier dagen lang, vier uur per dag in een ruimte van tien meter heen en weer lopen. Bij iedere draai is het de bedoeling dat je je gedachten als een ruitenwisser op nul zet. Extreem ongemakkelijk en confronterend. Maar ook extreem effectief. Na een paar dagen gaan die gedachten, net als de vlokken in een sneeuwbol, vertragen en liggen. Dat heeft me onder meer laten zien dat ik ook natuur ben. Dat klinkt logisch, maar er zit een groot verschil in iets rationeel bedenken of iets daadwerkelijk zien. Ik veroordeel nooit een bloem om haar geur of kleur. Bij een eikenboom denk ik ik nooit: waarom hangen daar geen sinaasappels aan? Ineens leek het waanzin om mijn lichaam te veroordelen om wat ze niet deed. Het is een van de vele dingen die ik leerde buiten mijn comfortzone.

Als je het intern niet op orde hebt, is het lastig om je heen kijken

Ik kan hier eindeloos over praten, en gelukkig mag ik dat nu dus ook. Ook als schrijver/spreker voelt Discomfort Zone voor mij als een mooie en logische stap na alles wat ik heb gedaan rondom dit blog, Ikreddewereld.nl en mijn boek Het Hedendaagse Heldenboek. Als je het intern niet op orde hebt, is het lastig om je heen kijken. Rene Gude zei dat zo mooi: “Pas als je weet wat jou gelukkig maakt en daarnaar leeft, verdwijnt je verlamming en heb je aandacht en energie over om iets aan de soms akelige rafelranden van het leven te doen.”

Discomfort Zone is een productie van podcastuitgeverij VBK AudioLab en audioproductiehuis Audiohuis. Geweldig dat deze twee mediabedrijven achter dit onderwerp zijn gaan staan. Spiritualiteit zit dikwijls in het hoekje van helende stenen en druppels die je hart openen, waardoor er veel mensen zijn die het bij voorbaat afwijzen omdat ze zichzelf niet willen associeren met “zweverige onzin”. Begrijpelijk, maar er zijn wel degelijk belangrijke lessen te leren zijn over ons bewustzijn, observeren, het open houden van je hart en hoe emoties werken, ook/juist vanuit de wetenschap.

Ik hoop dat je gaat luisteren. Iedere aflevering en wat ik daarvan heb geleerd, zal ik delen via al mijn sociale kanalen, dus stay tuned!