Naam: Rhijja
Woonplaats: Amsterdam:
Superheldennaam: The Dove Whisperer
Heldendaad: Donny de Duif redden

“Iedereen haat duiven. Daarom wordt er naar hen geschopt, waardoor ze snel wegvliegen. En als ze niet kunnen vliegen, maken ze dat ze wegkomen op hun gekke stompjes. Want de meeste duiven lopen op gekke stompjes, waardoor ik ze nog zieliger vindt. Ik vind duiven geen ‘vliegende ratten’. Het zijn dieren, met gevoel, en zij kunnen er ook niks aan doen dat ze als duif uit een ei zijn gekropen. Op mijn sympathie kunnen ze rekenen.

Niemand keek om naar de kleine duif die in een open veldje naast station Amsterdam Sloterdijk in elkaar gedoken zat te kijken naar de kantoormensen die hem passeerden. Ik liep ook langs, maar bleef een paar meter verderop staan. Hier klopte iets niet. Geen enkele duif blijft zitten als je erg dichtbij komt. Want dan verwacht een duif een schop, waardoor hij alvast wegvliegt. Of hij loopt zenuwachtig rondjes op zoek naar een frietje. Hij blijft in elk geval zeker niet stilletjes op een grasveldje zitten.

Dus belde ik 144 (red een dier, de alarmlijn voor dieren in nood). ‘Stop de duif in een doos, dan komen we hem halen met de ambulance’, zei de mevrouw aan de telefoon. Een lieve collega zorgde voor de doos, opgehaald bij de AKO. De duif liet zich gedwee pakken, en in de doos stoppen. Omdat ik bang was dat hij het gebouw niet in mocht, meldde ik het niet bij de receptie, en hield ik mijn gezicht in de plooi toen ik de receptionistes met mijn doos passeerde.

Eenmaal op de redactie wilde iedereen mijn duif bewonderen. ‘Ik doe de doos één keer open, daarna niet meer, anders is het te veel stress’, zei ik moederlijk. De duif werd bewonderd, en direct omgedoopt tot Donny de redactieduif. Donny liet het allemaal gelaten over zich heen komen.

Een uur later werd ik gebeld door de receptie. ‘Er staat hier een dierenambulance voor de deur, ze vragen naar een duif, weet jij daar iets van?’ Toen ik even later met Donny beneden kwam, waren de receptionistes een tikkeltje beledigd. ‘Je had best kunnen zeggen dat je een duif bij je had hoor, wij hebben hier ook gewonde konijnen gehad.’ Die uitspraak vervulde mij met liefde.

De medewerker van de ambulance checkte Donny. ‘Hij is erg vermagerd, maar hij maakt wel een kans.’ De volgende dag belde ik om te checken hoe het met Donny ging. Hij moest nog even in quarantaine blijven, maar mocht snel in de volière. Hoezee! Ik was blij dat Donny de behandeling kreeg die hij verdiende: een goede verzorging, en geen schop.”

Rhijja, alle dierenliefhebbers van Nederland doen een wave en bejubelen je daad!

[soundcloud url=”https://soundcloud.com/smokeyanna1/crowd-cheering-hmc” comments=”true” auto_play=”false” color=”ff7700″ width=”100%” height=”81″]