Wie kent Loesje niet? De zwart-witte kaarten die een grinnik, overpeinzing of hoop geven. Zo heb ik zelf meer dan tien jaar een ingelijste Loesje-kaart van een vriendin in mijn huis staan met de tekst ‘Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.’ Als ik in de put zit, geeft deze zin me een zetje te kijken naar dingen waar ik kracht uit kan putten.

Nu is Loesje samen met studio Xaviera een nieuwe campagne begonnen met de leus: Zeggen wat je denkt kan ook iets aardigs zijn. ‘In Nederland mag je elke gedachte of mening die je hebt hardop uitspreken, zonder dat je daarvoor in de gevangenis belandt. Maar de laatste tijd maak ik me zorgen over hoe mensen met elkaar discussiëren. Tegenwoordig slaan we wel eens door in het ongefilterd delen van onze meningen. Op straat en op social media móeten we over alles een oordeel hebben. En geven’, zegt Loesje.

Ik wil graag helpen haar campagne door Nederland te verspreiden, omdat ik de boodschap waardevol en nodig vindt. Vrijheid van meningsuiting is een van de belangrijkste fundamenten van een goed werkende democratie. Het betekent dat ik mag zeggen dat ik niet in God geloof en mijn buurman mag zeggen dat Allah de aarde heeft geschapen. Het betekent dat ik mag zeggen dat ik het Koningshuis een achterhaald instituut vind en mijn buurvrouw een poster van Maxima in haar woonkamer mag ophangen.

We leven met heel veel verschillende mensen op een klein stukje aarde. Dat is soms verdomde lastig. Je ziet en hoort dingen om je heen waar je het niet mee eens bent. Die je met geen mogelijkheid lijkt te snappen. En dan kan het snel misgaan. Maar iets wat we niet direct begrijpen, hoeft niet per se verkeerd te zijn. Alles en iedereen op aarde heeft zijn eigen geschiedenis, cultuur en opvoeding. Dat alles een verhaal heeft, wil niet zeggen dat we alles hoeven te pikken en nergens wat van mogen zeggen. Maar het helpt al een hele hoop als we even tot tien tellen voor we alle gedachten die in ons opkomen eruit gooien. Dat we in plaats van direct te oordelen, beginnen met een vraag* te stellen om onze gedachten te toetsen.

Dus niet: Hé dikke koe, je werd net ingehaald door een naaktslak.
Maar: Hoi! Loop je hier vaker hard? Gaat het goed?

En niet: Trek die voddendoek van je kop, vieze moslim
Maar: Vindt u het prettig om een hoofddoek te dragen?

Bovenstaande voorbeelden zijn wat extreem, maar mijn punt is dit: we hebben vaak geen idee wat er in het hoofd van de ander omgaat en waarom andere mensen doen wat ze doen. Andersom geldt dat ook. Het voelt vreselijk naar wanneer iemand zonder ook maar een gesprek met je gevoerd te hebben, een negatief oordeel over je velt. Dus waarom zouden we een ander dat gevoel wel willen geven?

Wat Loesje vraagt is niet makkelijk -in ieder geval een stuk moeilijker dan alles wat je in je opkomt eruit te gooien- maar wel te oefenen. Ik heb het speldje van Loesje opgepind om mezelf te herinneren aan haar boodschap. Als jij dat ook wilt en haar boodschap verder Nederland in wilt verspreiden, kun je via haar website campagnemateriaal bestellen. En nog belangrijker: probeer iets aardigs te zeggen tegen iemand die je niet direct begrijpt.

Ps. In mijn volgende blog deel ik een verhaal uit het Het Hedendaagse Heldenboek, om duidelijk te maken hoe vooroordelen werken en hoe je ze tegen kunt gaan. Lees het verhaal ‘De Turkse kapper en de meeuw in het doosje‘

*Hiermee bedoel ik niet vragen als:

  • Wil je een klap voor je bek?
  • Wie denk je wel niet je bent?
  • Ben je achterlijk ofzo?